ΕΥΧΕΣ

                              ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ ΛΑΚΩΝΙΑΣ
                         
                                           ΕΥΧΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

                                         ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ,

                               ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΤΟ 2014.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΠΑΣΑΦ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ		16 -12 -2013 Αρ. Πρωτ. 14837
Ιστοσελίδα      :  http://filologoi02.webnode.gr/ Email                :  email: pasafpe02@gmail.com		ΠΡΟΣ: Υπουργό Παιδείας & Θρησκευμάτων  κ. Κ. Αρβανιτόπουλο Υφυπουργό Παιδείας κ.  Κ. Γκιουλέκα

ΘΕΜΑ: ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΠΑΣΑΦ ΓΙΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ

       Πρόσφατα ο ΠΑ.Σ.Α.Φ. (Πανελλήνιος Σύλλογος Αναπληρωτών Φιλολόγων) έγινε αποδέκτης καταγγελιών - επώνυμων και μη - αναφορικά με την αναβίωση τακτικών του παρελθόντος που στοχεύουν στην κατάλυση κάθε νομιμότητας, που αφορά στο ισχύον καθεστώς προσλήψεων των αναπληρωτών εκπαιδευτικών.

        Ανεπίσημες πληροφορίες θέλουν συγκεκριμένη κατηγορία υποψήφιων αναπληρωτών εκπαιδευτικών, που δρα είτε μεμονωμένα είτε συλλογικά, να λειτουργεί δόλια, υπονομεύοντας τον αγώνα και την προσπάθεια χιλιάδων συναδέλφων για μία θέση έστω και προσωρινή στο δημόσιο σχολείο.

        Οι εν λόγω εκπαιδευτικοί, λειτουργώντας για άλλη μία φορά υστερόβουλα και αντισυναδελφικά, ασκούν συνεχείς πιέσεις σε παράγοντες του Υπουργείου Παιδείας, προκειμένου να τους αναγνωριστεί, έστω και εκπρόθεσμα, οποιαδήποτε προϋπηρεσία απέκτησαν σε φορείς που είτε δεν εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Παιδείας, είτε αφορούν δράσεις, “καινοτόμες’’ τις βαφτίζουν τον τελευταίο καιρό,  για τη διεκπεραίωση των οποίων δεν επιλέχθηκαν από τον ισχύοντα ενιαίο πίνακα αναπληρωτών, ως όφειλαν και σύμφωνα με τη νομιμότητα.  Επιλέχτηκαν είτε με αδιαφανείς διαδικασίες πελατειακού χαρακτήρα είτε με κριτήρια που δεν συνάδουν με την κείμενη νομοθεσία περί διορισμών και προσλήψεων προσωπικού στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

        Είναι γνωστό ότι από το 2010 και με την ψήφιση του νόμου 3848 για την παιδεία “κλειδώθηκαν” οι ενιαίοι πίνακες αναπληρωτών εκπαιδευτικών όλων των κλάδων συνυπολογίζοντας και την αποκτηθείσα προϋπηρεσία μέχρι 30-06-2010. Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε απόπειρα αναγνώρισης προϋπηρεσίας, που δεν προβλέπεται και δε δικαιολογείται νομικά, θεωρείται αθέμιτη, δόλια και καταχρηστική!!!!

        Ως σύλλογος προειδοποιούμε ότι θα σταθούμε απέναντι σε κάθε επίδοξο εκπαιδευτικό που επιβουλεύεται την αξιοκρατία και τη δεοντολογία.

      Γνωστοποιούμε ότι:

1) Η προϋπηρεσία στην εκπαίδευση ορίζεται από συγκεκριμένη νομοθεσία και δε θα επιτρέψουμε καμία προσπάθεια στρέβλωσης του νόμου, ακόμα και αν αυτή έχει τη σιωπηρή αλλά ενοχική συγκατάθεση του υπουργείου.

2) Ο νόμος 3848/2010 είναι σαφής ότι νομικά κατοχυρωμένη θεωρείται μόνο η προϋπηρεσία που αποκτήθηκε εφόσον η επιλογή του εκπαιδευτικού έγινε από τον ενιαίο πίνακα αναπληρωτών και μόνο από αυτόν.

3) Τακτικές τύπου αναγνώρισης προϋπηρεσίας Ο.Α.Ε.Δ. και άλλων φορέων, που ξυπνούν εφιάλτες του παρελθόντος εις υγείαν των κορόιδων, όχι μόνο τις αποδοκιμάζουμε αλλά θα τις πατάξουμε με κάθε έννομο μέσο.

4) Προασπιζόμαστε τους χιλιάδες συναδέλφους που μετρούν μόρια επιτυχούς δοκιμασίας σε διαγωνισμούς ΑΣΕΠ και χιλιομετρικές αποστάσεις από τον Έβρο ως την Κρήτη.

5) Στηλιτεύουμε οποιαδήποτε μορφή ανοχής και εθελοτυφλίας από πλευράς πολιτικής ηγεσίας σε φαινόμενα που απαξιώνουν το εκπαιδευτικό έργο.

      Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες, οι αναπληρωτές φιλόλογοι αγωνιζόμαστε για την κατίσχυση της νομιμότητας που συνεχώς απειλείται. Σας καλούμε σε επαγρύπνηση και εγρήγορση, για να εμποδίσουμε την αναμόχλευση φαινομένων του παρελθόντος που ταλάνισαν τον εκπαιδευτικό κόσμο και καθιέρωσαν το διαίρει και  βασίλευε στις τάξεις των εκπαιδευτικών. Ας διαφυλάξουμε με αξιοπρέπεια ό,τι μετά κόπου αποκτήθηκε!!!!

Mε εκτίμηση

Το Δ. Σ.

ΠΑ.Σ.Α.Φ

ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ Μ.Γ. ΜΕΡΑΚΛΗ ΣΕ ΕΠΙΤΙΜΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

ΣΧΟΛΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

(ΚΑΛΑΜΑΤΑ, 27210-65116 / 65103 / 65106)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΤΙΜΑ

ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΜΙΧΑΗΛ Γ. ΜΕΡΑΚΛΗ

Αναγορεύεται σε Επίτιμο Καθηγητή

Σε επίσημη εκδήλωση, στις 18 Δεκεμβρίου, ημέρα Τετάρτη και ώρα 20.00΄, στο Αμφιθέατρο της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών «Νικόλαος Γ. Πολίτης», θα γίνει  η αναγόρευση  του Ομότιμου Καθηγητή των Πανεπιστημίων Αθηνών και Ιωαννίνων  κ. Μιχαήλ Γ. Μερακλή, Μεσσήνιου την καταγωγή, σε Επίτιμο Καθηγητή  του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών.

 Το πρόγραμμα περιλαμβάνει  προσφώνηση από  τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου καθηγητή κ. Κωνσταντίνο Μασσέλο και χαιρετισμούς  από την Κοσμήτορα της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών καθηγήτρια κ. Ευρυδίκη Αντζουλάτου-Ρετσίλα, τον Πρόεδρο του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών καθηγητή κ. Αλέξιο Γ.Κ. Σαββίδη  και την Πρόεδρο του Τμήματος Φιλολογίας καθηγήτρια κ. Γεωργία Ξανθάκη-Καραμάνου.

      Στη συνέχεια, ο Επίκουρος Καθηγητής της Λαογραφίας του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών κ. Αριστείδης Ν. Δουλαβέρας θα παρουσιάσει το έργο του κ. Μ. Γ. Μερακλή και  θα ακολουθήσει η ανάγνωση του Ψηφίσματος της Κοσμητείας από τον Πρόεδρο του Τμήματος κ. Αλέξιο Γ. Κ. Σαββίδη  και  του κειμένου  της Αναγόρευσης από την Κοσμήτορα της Σχολής καθηγήτρια κ. Ευρυδίκη Αντζουλάτου-Ρετσίλα. Στη συνέχεια, θα γίνει η περιένδυση του τιμωμένου με την Τήβεννο του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου  και η ομιλία του.

Η απονομή του τίτλου του Επίτιμου Καθηγητή στον Μιχαήλ Γ. Μερακλή από το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου είναι ένα ελάχιστο οφειλόμενο χρέος σε έναν άνθρωπο που κοσμεί σήμερα την ελληνική κοινωνία, την ακαδημαϊκή κοινότητα και τα ελληνικά γράμματα με το έργο του και το ήθος του.

                                  ***

      Ο Μιχαήλ Γ. Μερακλής γεννήθηκε το 1932 στην Καλαμάτα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Γοτίγγης της Γερμανίας, όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή. Το 1975 εξελέγη τακτικός καθηγητής Λαογραφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, του οποίου διετέλεσε και πρύτανης (1981-1982). Στο χρονικό διάστημα 1990-1999 δίδαξε το ίδιο αντικείμενο στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ύστερα από μετάκληση.

Ο Μ. Γ. Μερακλής έχει συγγράψει πάνω από 22  λαογραφικά βιβλία, 9 βιβλία νεοελληνικής λογοτεχνικής κριτικής και ερμηνευτικής των κειμένων, 6 βιβλία με μεταφράσεις αρχαίας ελληνικής και λατινικής λογοτεχνίας και 1 βιβλίο διδακτικό για τους καθηγητές Μ. Εκπαίδευσης, που αναφέρεται στον Πλούταρχο. Πλήθος μελετημάτων και άρθρων του έχουν δημοσιευθεί σε λαογραφικά, εκπαιδευτικά και λογοτεχνικά ελληνικά και ξένα περιοδικά, σε

εφημερίδες, πρακτικά συνεδρίων, συλλογικούς τόμους, κ.λπ., ενώ πάνω από 100 άρθρα του είναι καταχωρημένα σε εγκυκλοπαίδειες.

Είναι Πρόεδρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας από το 2002, με λίαν αξιόλογο έργο. Υπήρξε επίσης Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων (1988-1992) και Πρόεδρος της Επιτροπής του Υπουργείου Πολιτισμού για την απονομή των Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων. Με δική του εισήγηση προς την τότε Υπουργό Μελίνα Μερκούρη ιδρύθηκε Λογοτεχνικό Βραβείο Μαρτυρίας και - το σπουδαιότερο -  το Bραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας.

Τιμήθηκε το 1965 με το Βραβείο Φέξη της Ομάδας των 12 για τις μελέτες του στη Λογοτεχνία, το 1995 από την Ακαδημία Αθηνών με το Βραβείο Ελένης και Κώστα Ουράνη, για το βιβλίο του «Έντεχνος λαϊκός λόγος» και την ίδια χρονιά με το Βραβείο Herder από το Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, που απονέμεται σε ξεχωριστές προσωπικότητες των γραμμάτων.

 Το 2002  εκδόθηκε τιμητικό αφιέρωμα  στο πρόσωπό του 808 σελίδων από μαθητές και συναδέλφους του, τον Μάρτιο του 2006 του απονεμήθηκε ο Χρυσούς Σταυρός της Εκκλησίας της Δωδεκανήσου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, για την προσφορά του στην εκπαίδευση, στον Πολιτισμό και στην Κοινωνία και  τον Ιούνιο του 2009 αναγορεύτηκε επίτιμο μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Λαϊκών Διηγήσεων. 

Σοφοκλέους Ἀντιγόνη (στ. 473 - 496) - δειγματική διδασκαλία κ. Στεργιούλη

Μανώλης Μ. Στεργιούλης

Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων

   

Σοφοκλέους Ἀντιγόνη

(στ. 473 - 496)

   

                                              Δειγματική διδασκαλία

Αρεόπολη, 18 Δεκεμβρίου 2013

                                 

ΜΑΘΗΜΑ             :  ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ    : 18 Δεκεμβρίου 2013

ΤΑΞΗ                     :   Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

ΔΙΔ. ΩΡΕΣ             :   5^η-6^η

ΚΕΙΜΕΝΟ             :   Σοφοκλέους  Ἀντιγόνη, 473-496

ΜΕΘΟΔΟΣ           :   Ερμηνευτική

ΠΟΡΕΙΑ                :    Αφόρμηση-παρουσίαση-ανάλυση-σύνθεση

ΜΟΡΦΗ               :     Διαλογική

ΕΚΘΕΣΗ ΠΟΡΕΙΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

1.     ΣΤΟΧΟΙ

Να μπορούν οι μαθητές να απαντήσουν σε ερωτήσεις, όπως:

● Ποιες απόψεις διατυπώνει ο Κρέων για την ισχυρογνωμοσύνη;

● Ποιον τρόπο χρησιμοποιεί ο Κρέων για να κάμψει την Αντιγόνη; Θα πετύχει το σκοπό του;

● Με ποια επιχειρήματα ο Κρέων προσπαθεί να πείσει ότι η ποινή που θα επιβληθεί στην Αντιγόνη θα είναι δίκαιη;

● Υπάρχουν στοιχεία στο κείμενο που παραπέμπουν στο τραγικό τέλος το οποίο θα έχει ο Κρέων;

● Ποιες κοινωνικές αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας περιέχονται στα λόγια του Κρέοντα;

● Ποια είναι η «ὕβρις» που ο Κρέων αποδίδει στην Αντιγόνη;

● Ποια από τα λόγια του Κρέοντα έχουν αποφθεγματικό χαρακτήρα;

● Ποια είναι η γνώμη των Αθηναίων για τη σχέση πολίτη και αρχόντων;

● Γιατί ο Κρέων δεν μπορεί να κρίνει με ψυχραιμία την πράξη της Αντιγόνης;

● Ποιο είναι το ήθος του Κρέοντα που προκύπτει από την ενότητα;

1.     ΑΦΟΡΜΗΣΗ

Θα γίνει ανάκληση των στοιχείων της προηγούμενης ενότητας με αναφορά στον ισχυρισμό της Αντιγόνης  ότι προτιμά τον θάνατο, για να λυτρωθεί από τις δυστυχίες της ζωής. Αναφορά, επίσης, θα γίνει και στους δύο τελευταίους στίχους της ρήσης της ηρωίδας, καθώς και σε όσα προσέθεσε με την παρέμβασή του ο Χορός.

2.     ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΝΕΑΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

         

Θα διαβαστεί το κείμενο από τον καθηγητή και οι μαθητές θα κληθούν να καθορίσουν το νέο θέμα:

            «Ο Κρέων παίρνει την αμετάκλητη απόφαση να θανατώσει την Αντιγόνη».

           

3.     ΑΝΑΛΥΣΗ

          ● Ο Κρέων παρουσιάζεται άκαμπτος στην απόφασή του να θανατώσει την Αντιγόνη. Κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν μπορεί να τον μεταπείσει. Η ελπίδα των θεατών ότι οι δύο αντίπαλοι θα έβρισκαν κάποιο σημείο συνεννόησης έχει χαθεί.

            ●  Ο μύθος προωθείται με την ενοχοποίηση και της Ισμήνης, για την οποία ο Κρέων δηλώνει ότι την περιμένει «κάκιστος μόρος», όπως και την αδελφή της.

            ●  Ο Κρέων προχωρεί σε χαρακτηρισμούς για την Αντιγόνη, από τους οποίους όμως προκύπτει το δικό του ήθος.

            ● Οι παρομοιώσεις που χρησιμοποιεί ο Κρέων είναι πολύ παραστατικές και δηλώνουν τις συνέπειες και τα ολέθρια αποτελέσματα στα οποία οδηγούν η ισχυρογνωμοσύνη και η αδιαφορία.

4.     ΣΥΝΘΕΣΗ

          ● Θα συζητηθούν ειδικότερα θέματα για τις αντιλήψεις του Κρέοντα σχετικά με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη δύναμη την οποία του παρέχει ο νόμος και η εξουσία.

            ● Θα επισημανθεί ότι η απολυταρχική νοοτροπία του τον οδηγεί να ονομάζει την Αντιγόνη δούλη. Νιώθει προσβεβλημένος, γιατί τόλμησε να εναντιωθεί στη θέλησή του μια γυναίκα.

            ● Καταλογίζει στην Αντιγόνη θράσος, ενώ ο ίδιος δεν λαμβάνει υπόψη του ότι παραβίασε άγραφους και αιώνιους νόμους. Μεριμνά μόνο για την τήρηση των δικών του νόμων που εκδόθηκαν πριν τρεις μέρες.

● Αντιμετωπίζει την τιμωρία της Αντιγόνης όχι ως τιμωρία που εκπορεύεται από την έννομη τάξη, αλλά ως αποκατάσταση της ανδρικής του αξιοπρέπειας.

● Παρουσιάζεται ως άρχοντας που υπεράνω όλων θέτει την τήρηση των νόμων και δεν επηρεάζεται από οικογενειακούς δεσμούς.

● Διατυπώνει απόψεις που έχουν ισχύ, αλλά δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι, όσα αρνητικά προσάπτει στη συμπεριφορά των δύο αδελφών, χαρακτηρίζουν περισσότερο τη δική του συμπεριφορά.

5.     ΕΠΟΠΤΙΚΑ ΜΕΣΑ

           

Πίνακας, εικόνες, φωτοτυπημένο υλικό.

6.      ΓΡΑΠΤΕΣ  ΕΡΓΑΣΙΕΣ

            α. Να σχολιάσετε τις παρομοιώσεις που χρησιμοποιεί ο Κρέων και να αναφέρετε ποιες από αυτές αντιστοιχούν στη συμπεριφορά της Αντιγόνης.

           

            β. Να γράψετε τρία παράγωγα, απλά ή σύνθετα, της Νέας Ελληνικής για καθεμιά από τις λέξεις:  πίπτειν, εἰσίδοις, βουλεῦσαι, δέδρακεν,καλεῖτε.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Ι.  Ελληνική

Ανδρεάδης Ι., Αντιγόνη: Δραματουργική ανάλυση - Μετάφραση, Αθήνα 1994.

Blume Horst Dieter, Εισαγωγή στο Αρχαίο Θέατρο, μτφρ. Μαρία Ιατρού, Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα 1986.

Bowra C. M., Οι τραγωδίες του Σοφοκλή, Οιδίπους Τύραννος, Αντιγόνη, μτφρ. Αικ. Τσοτάκου-Καρβέλη, εκδ. Κώδικας, Θεσσαλονίκη 1993.

Γκίκας Σωκράτης, Σοφοκλέους Αντιγόνη, εκδ. Σαββάλας, Αθήνα 1994.

Γουδής Δημήτριος Ν., Σοφοκλέους Αντιγόνη και Οιδίπους Τύραννος, εκδ.
Δ. Ν. Παπαδήμα, Αθήνα 1978.

Δρομάζος Σ., Αρχαίο δράμα, Αθήνα 1985.

Easterling P. E., Knox B. M. W., Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας, εκδ. Δ. Ν. Παπαδήμα, Αθήνα 1994.

Flacelière Robert, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας, εκδ. Δ. Ν. Παπαδήμα, Αθήνα 1986.

Καστοριάδης Κορνήλιος, «Αισχύλεια ανθρωπογονία και σοφόκλεια αυτοδημιουργία του ανθρώπου», στο Αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο, εκδ. Παπαζήση, 1991.

Καψάλης Γ. Δ., Σοφοκλή Αίας, Αθήνα 1937.

Καψάλης Γ. Δ., Αντιγόνη, Αθήνα 1940.

Kitto H.D.F., Αρχαία Ελληνική τραγωδία, εκδ. Δ. Ν. Παπαδήμα, Αθήνα 1976.

Kott J., Θεοφαγία, μτφ. Α. Βερυκοκάκη-Αρτέμη, Αθήνα 1976.

Lesky Α., Η τραγική ποίηση των αρχαίων Ελλήνων, Τόμος Α΄, Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα 1997.

Lesky Α., Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας, μτφρ. Α. Γ. Τσοπανάκη, Θεσσαλονίκη 1975.

Loraux N., Βίαιοι θάνατοι γυναικών στην τραγωδία, μτφρ. Α. Ροβάτσου, Αθήνα 1995.

Μιστριώτης Γ., Τραγωδίαι Σοφοκλέους: Αἴας, εν Αθήναις 1888.

Μιστριώτης Γ., Τραγωδίαι Σοφοκλέους εκδιδόμεναι μετά σχολίων, Αντιγόνη, εν Αθήναις 1915³. 

Ομήρου Ιλιάδα, μτφρ. Ν. Καζαντζάκη - Ι. Θ. Κακριδή, ΟΕΔΒ, 1994.

Romilly Jaqueline, de, Αρχαία Ελληνική Τραγωδία, εκδ. Μ. Καρδαμίτσα,
Αθήνα 1990.

Romilly Jaqueline, de, Η Ελληνική Τραγωδία στο πέρασμα του χρόνου, εκδ. «Το Άστυ», Αθήνα 1996.

Σεμιτέλος Δ., Σοφοκλέους Αντιγόνη, εκδ. Δ. Ν. Παπαδήμα, Αθήνα 1973.

Σοφοκλέους Αίας, (σχολ. εγχειρ.) Υπ. Παιδ. και Πολιτ. Κύπρου, Λευκωσία 1995.

Στέφος Αναστάσιος Αγ., «Η διδασκαλία των χορικών της Αντιγόνης του Σοφοκλή», Σεμινάριο, 10, Π.Ε.Φ., Αθήνα 1988,  σσ. 91-105.

Στέφος Αναστάσιος Αγ., Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, ΙΙ, εκδ. Πορεία,
Αθήνα 1993.

Taplin Οliver, Η αρχαία ελληνική τραγωδία σε σκηνική παρουσίαση, μτφρ. Β. Δ. Ασημομύτης, εκδ. Δ. Ν. Παπαδήμα, Αθήνα 1988.

Τερζάκης Α., Αφιέρωμα στην τραγική μούσα, Αθήνα 1989.

Thomas Rosalind, Γραπτός και προφορικός λόγος στην αρχαία Ελλάδα, μτφρ. Δ. Κυρτάτας, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 1996.

Φραγκούλης Αθανάσιος Κ., «Σοφοκλή Αντιγόνη. Μια ερμηνευτική προσέγγιση», Σεμινάριο, 10, Π.Ε.Φ., Αθήνα 1988, σσ. 72-90.

Φραγκούλης Αθανάσιος Κ., Η Αντιγόνη του Σοφοκλή, εκδ. Πατάκη, Αθήνα 1992.

Χουρμουζιάδης Νίκος Χ., Όροι και μετασχηματισμοί στην Αρχαία Ελληνική Τραγωδία, εκδ. Γνώση, Αθήνα 1984.

ΙΙ.  Ξενόγλωσση

Bowra M. C., Sophoclean Tragedy, Oxford 1944.

Blundell M. W., Helping Friends and Harming Enemies. A Study in Sophocles and Greek Ethics, Cambridge 1989.

Cohen D., «The Imagery of Sophocles: a Study of Ajax’s Suicide», G&R, 27 (1978), σσ. 24-36.

Dawe R. D., Studies on the Text of Sophocles, Leiden 1978.

Diller H. (Hrsg), Sophokles, (Wege der Forschung 95), Darmstadt 1967.

Fartzoff M., «Les Agamemnons de Sophocle», στον τόμο Actes du Colloque: Sophocle; le texte, les personnages, Publications de l' Universite de Provence, Aix-en-Provence, 1993, σσ. 343-364.

Fritz K. von, «Haimons Liebe zu Antigone», στο Antike und moderne Tragödie, Berlin 1962, σσ. 227-240.

Garrison E. P., Groaning Tears. Ethical and Dramatic Aspects of Suicide in Greek Tragedy, Leiden 1995.

Garvie A., «L’ hybris, particulièrement chez Ajax », στον τόμο Actes du Colloque: Sophocle; le texte, les personnages, Publications de l' Universite de Provence, Aix-en-Provence, 1993, σσ. 243-253.

Gellie G. H., Sophocles: A Reading, Melbourne 1972.

Giebel M., Sophokles Antigone, Erläuterungen und Dokumente, Reklam, Stuttgart 1992.

Jebb R. C., The Ajax, Cambridge 1895.

Jebb R. C., Sophocles Antigone, Cambridge University Press, 1992¹⁹.

Kamerbeek J. C., The Ajax, Leiden 1963.

Kammerbeek J. C., The plays of Sophokles, Antigone, Leiden: Brill, 1978.

Κατσούρης Α. Γ., «The Suicide Motif in Ancient Drama», Dioniso, 47 (1976), σσ. 5-36 [πρώτη δημοσίευση Δωδώνη 4 (1975), σσ. 205-234].

Kirkwood G. M., A Study of Sophoclean Drama, New-York 1958.

Knox B. M. W., «The Ajax of Sophocles», HSCP, 65 (1961), σσ. 1-37.

Latacz Joachim, Einführung in die griechische Tragödie, Vandenhoeck & Ruprecht, Göttingen 1993.

Machin A., Cohérence et continuitè dans le théâtre de Sophocle, Haute-Ville 1981.

Machin A., «Αjax, ses ennemis et les dieux», Les Etudes Class., 68 (2000),
σσ. 3-26.

Mazon P. - Dain A. - Irigoin J., Sophocle, t. 1, 2, 3, Paris 1989-1990.

Méautis G., Sophocle. Essai sur le héros tragique, Paris 1957.

Minadeo R., «Sophocles’ Ajax und κακία », Eranos, 85 (1987), σσ. 19-23.

Minadeo R., «The Thematic Design of the Ajax », Dioniso, 62 (1992), σσ. 47-67.

Nestle W., Vom Mythos zum Logos, Alfred Kröner Verlag, Stuttgart 1975.

Opstelten J. C., Sophocles and Greek Pessimism, Amsterdam 1952.

Reinhardt K., Sophocle, (trad. en francais par E. Martineau), Paris 1971.

Rohdich H., Antigone: Beitrag zu einer Theorie des sophokleischen Helden, Heidelberg 1980.

Ronnet G., Sophocle poète tragique, Paris 1969. 

Saïd S., La faute tragique, Paris 1978.

Segal C. P., Tragedy and Civilization: An Interpretation of Sophocles, Mass. 1981.

Stanford W. B., The Ulysses' Theme. A Study in the Adaptability of a Traditional Hero, Oxford 1963.

Stanford W. B., Sophocles’ Ajax, London 1963.

Starobinski J., Trois fureurs, Paris 1974.

Steiner George, Die Antigonen, übersezt von Martin Pfeiffer, DTV Verlag, München 1990.

Waldock A. J. A., Sophocles the Dramatist, Cambridge 1951.

Webster T. B. L., An Introduction to Sophocles, Oxford 1969.

Whitman C. H., Sophocles. A Study in Heroic Humanism, Cambridge Mass. 1951.

Winnington - Ingram R. P., Sophocles: An Interpretation, Cambridge 1980.

Η βιβλιογραφία περιέχεται στο βιβλίο  «Αξιολόγηση των μαθητών της Β΄ Λυκείου στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία», Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας, Αθήνα 1999, σ.σ. 243-245.

Κείμενο

Κρέων

ἀλλ᾽ ἴσθι τοι τὰ σκλήρ᾽ ἄγαν φρονήματα
πίπτειν μάλιστα, καὶ τὸν ἐγκρατέστατον
σίδηρον ὀπτὸν ἐκ πυρὸς περισκελῆ                                       475
θραυσθέντα καὶ ῥαγέντα πλεῖστ᾽ ἂν εἰσίδοις·
σμικρῷ χαλινῷ δ᾽ οἶδα τοὺς θυμουμένους
ἵππους καταρτυθέντας· οὐ γὰρ ἐκπέλει
φρονεῖν μέγ᾽ ὅστις δοῦλός ἐστι τῶν πέλας.
αὕτη δ᾽ ὑβρίζειν μὲν τότ᾽ ἐξηπίστατο,                                  480
νόμους ὑπερβαίνουσα τοὺς προκειμένους·
ὕβρις δ᾽, ἐπεὶ δέδρακεν, ἥδε δευτέρα,
τούτοις ἐπαυχεῖν καὶ δεδρακυῖαν γελᾶν.
ἦ νῦν ἐγὼ μὲν οὐκ ἀνήρ, αὕτη δ᾽ ἀνήρ,
εἰ ταῦτ᾽ ἀνατὶ τῇδε κείσεται κράτη.                                      485
ἀλλ᾽ εἴτ᾽ ἀδελφῆς εἴθ᾽ ὁμαιμονεστέρα
τοῦ παντὸς ἡμῖν Ζηνὸς ἑρκείου κυρεῖ,
αὐτή τε χἠ ξύναιμος οὐκ ἀλύξετον
μόρου κακίστου· καὶ γὰρ οὖν κείνην ἴσον
ἐπαιτιῶμαι τοῦδε βουλεῦσαι τάφου.                                     490
καί νιν καλεῖτ᾽· ἔσω γὰρ εἶδον ἀρτίως
λυσσῶσαν αὐτὴν οὐδ᾽ ἐπήβολον φρενῶν.
φιλεῖ δ᾽ ὁ θυμὸς πρόσθεν, ᾑρῆσθαι κλοπεὺς
τῶν μηδὲν ὀρθῶς ἐν σκότῳ τεχνωμένων·
μισῶ γε μέντοι χὤταν ἐν κακοῖσί τις                                     495
ἁλοὺς ἔπειτα τοῦτο καλλύνειν θέλῃ.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΣΤΕΡΓΙΟΥΛΗ

Κυρίες Διευθύντριες,
Κύριοι Διευθυντές,
Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,
Αγαπητοί μαθητές,
Εύχομαι σε όλες και όλους σας Καλά Χριστούγεννα και Χρόνια Πολλά.  Ο καινούργιος χρόνος να μας χαρίσει υγεία και δύναμη, για να συνεχίσουμε το έργο μας και να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε.

Μανώλης Μ. Στεργιούλης
Σχολικός Σύμβουλος

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΑΝΤΕΠΙΣΤΕΛΛΟΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΑΝΤΕΠΙΣΤΕΛΛΟΝ

ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ

            Στις 10 Δεκεμβρίου 2013, στην Αίθουσα Τελετών της Ακαδημίας Αθηνών, έγινε σε δημόσια συνεδρία η υποδοχή του σημαντικού Κύπριου ποιητή Κυριάκου Χαραλαμπίδη, ως αντεπιστέλλοντος μέλους, στον Κλάδο Λογοτεχνία – Ποίηση της Τάξης Γραμμάτων και Τεχνών του Ανώτατου Πνευματικού Ιδρύματος της χώρας.

            Ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης, γεννήθηκε στην Άχνα της Κύπρου το 1940 και μεγάλωσε στην Αμμόχωστο. Σπούδασε Ιστορία – Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και παρακολούθησε μαθήματα Θεάτρου. Εργάσθηκε αρχικά ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση και, αργότερα, για τριάντα χρόνια, στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα της Κύπρου, στο οποίο διατέλεσε Διευθυντής από το 1976 ως το 1998. Εξέδωσε δώδεκα ποιητικές συλλογές (το ποιητικό βιβλίο, Στη γλώσσα της υφαντικής, 2013, Μεταίχμιο, παρουσιάσθηκε, από τον Κώστα Μπαλάσκα, στις 27/11/’13 στο Σπίτι της Κύπρου) και έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης Κύπρου, το Κρατικό Βραβείο Ποίησης της Ελλάδας, της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας (για το βιβλίο του Ρωμανού του Μελωδού: τρεις Ύμνοι), το Έπαθλο Καβάφη στην Αίγυπτο και το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου· Στις 29 Νοεμβρίου 2013 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

            Στην επίσημη εκδήλωση στην Ακαδημία Αθηνών ο Πρόεδρος Σπύρος Ευαγγελάτος υποδέχθηκε τον ποιητή στους κόλπους του Ιδρύματος και, στη συνέχεια, η Ακαδημαϊκός Κική Δημουλά παρουσίασε το έργο του τιμωμένου, που καλύπτει όλα τα είδη του λόγου (ποίηση, πεζό, μετάφραση, δοκίμιο, θέατρο), αρδεύεται από την κατεχόμενη Κύπρο (αρτιότερο έργο του η Αμμόχωστος Βασιλεύουσα) και έχει μεταφρασθεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Η ομιλήτρια αξιολογώντας την πνευματική του δημιουργία, απόρροια ευρύτατης παιδείας με βαθιά αρχαιογνωσία, χαρακτήρισε τον Κ.Χ. μείζονα σύγχρονο ποιητή και εθνικό ποιητή της γενιάς του, με γονιμοποιό δύναμη την ελληνικότητα.

            Συγκινημένος ο Κ.Χ. αναφέρθηκε διεξοδικά, στην αντιφώνησή του, στα θεματικά κέντρα της ποίησής του και, με εκπληκτικό τρόπο, προσδιόρισε την πολιτική και πνευματική του ταυτότητα (Κύπριος – Έλληνας), υπογραμμίζοντας τη συνομιλία του με τους Καβάφη και Σεφέρη, ιδιαίτερα με μια έξοχη ανάλυση του καβαφικού ποιήματος, Επάνοδος από την Ελλάδα (1914), που προβάλλει τη δύναμη και τη γοητεία της ελληνικότητας, αντιστικτικά με τον τίτλο της ομιλίας του, Επάνοδος από την Κύπρο (Στοιχεία ταυτότητας).

            Ποιήματα του Κ.Χ., πρόσφυγα της τουρκικής εισβολής, που βιώνει έντονα τον ξεριζωμό και τη δοκιμασία τής «μοιρασμένης στα δύο Κύπρου», έχουν ανθολογηθεί στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γυμνασίου (Β΄ τάξη, Γλυκό του κουταλιού) και Λυκείου (Γ΄ τάξη, Στα στέφανα της κόρης του), εμπνευσμένα από την κυπριακή τραγωδία, καθώς και ένα πεζό, Άρδανα ΙΙ, (Χωριό της Αμμοχώστου, πατρίδα του ποιητή). Βλ. Φιλολογική 124 (2013), σ.σ. 12-15 και Αγάθη Γεωργιάδου, Λογοτεχνικές διαδρομές. Δοκίμια στην αρχαία και σύγχρονη λογοτεχνία. Ελληνικά Γράμματα, 205.

Αναστάσιος Αγγ. Στέφος